درباره من

احتمالا به نظرت رسیده که اینجا یه وب شخصی برای معرفیه، اما بهم اعتماد کن، فقط به نظر میرسه.

بهرحال... باید یچیزی بنویسم که بیشتر به نظر بیاد اینجا یه وب شخصیه؛ مثلا درمورد علایقم بنویسم، سابقه کاریم، رزومه ...

اما خب، متاسفانه نمیدونم رزومم مورد پسندت هست یا نه، بذار اینطور بگم تو اصلا آدم خوبه ی داستان، اگه آدم بدا نبودن که خوب بودن تو مشخص نمیشد!

پس ازم واقعیت رو نپرس تو خط قرمز داری من ندارم فقط بذار رویا هاتو بشنوم ببینم میتونم بهت اعتماد کنم یا نه.

برات یه مقدار از علایقم توی همین وب میذارم که یخورده بشناسیم.

اگرم برات سواله که چرا اینجا این شکلیه، درواقع خواستم ببینم اگه با تفکری که قدیما صفحه دیفیس یا وبلاگ طراحی میکردیم اما با ابزار های امروزی بخوایم یه چیزی طراحی کنیم چه شکلی میشه.

بذار اینجا پاسخ سوالات تکراری که همشون با سوال «آیا من دارم مسیر پیشرفت رو به درستی میرم؟» برابری میکنه و ازم پرسیده میشه رو هم بدم شاید تو نفر بعدی بودی که میخواستی این سوالو بپرسی جلوتو بگیرم:

ببین اگه داری با شادی و آرامش و لذت پکیج های آموزشی هک رو میبینی و روز به روز دانش آکادمیکت بیشتر میشه تکنیک های بیشتری یاد میگیری و هیچ استرسی نداری! بذار بهت رک بگم آخر این مسیرت اینه که توم بری پکیج آموزشی تولید کنی چون حتی نمیتونی خودت رو متولد کنی که تاریخ انقضا بخوری.

داری هک یادمیگیری! کاری ندارم میخوای کلاه سفید باشی یا سیاه، تو یا یه آدمی میشی که کارهای خطرناک بلده و تجربه کرده و میخواد از این تجربه جوری استفاده کنه که بتونه اسمش رو بذاره خوب، یا اینکه جوری استفاده کنه اسمش رو بذارن بد.

همیشه وسط **** باش، همیشه پروژت استرس داشته باشه، تو یه برنامه نویس عادی نیستی که تنها سختی پروژت تایم کمت باشه، تو توی هر پروژه وسط یه نبردی، دشمنایی داری که میخوان تورو به دام بندازن! و این استرس ها هستن که هربار تورو برای یه پروژه بزرگ تر آماده میکنن.

یه نصحیت آخر هم کنم اینکه شما بعد از اینکه آپشن ناشناس بودنتون رو از دست دادید، دیگه تاریخ انقضاتون رسیده و اونوقت سعی کنید تجربه هاتون رو نشر بدید، حالا با تدریس یا نوشتن کتاب یا وبلاگ یا هرچی.